Արտատպված է` Գոհար Շահնազարյանի ֆեյսբուքյան էջից:
Ողջ հարցը նրանում է, որ մեզ տարիներ շարունակ դաստիարակել էին այնպես, որ մենք հեռու մնանք, գործ չունենաք քաղաքականության հետ…
Ու՞մ էր այդպես ձեռնտու, Հարց….
… միայն երկրի ղեկին հասածներն իրավունք ունեին զբաղվել քաղականությամբ, փող աշխատել քաղաքականությամբ զբաղվելու շնորհիվ ու հեղինակություն դառնալ քաղաքականությամբ զբաղվելու արդյունքում, իսկ մնացյալին ուղարկել էին մնալու զուտ իրենց փոքր ու նեղ աշխատանքային դաշտերում, ավելորդ ծպտուններ չհանել….այսպիսին է եղել դրվածքը…
ՈՒ դրվածքը բերեց հասցրեց նրան, որ հիմա ունենք իրենց ցավերից չարարացած ու նիկոլին փրկության հրեշտակ տեսնող մի այսպիսի զոմբի շերտ ու այսպիսի անտարբեր կամ չխառնվել գերադասող մասսա նաև…ու հիմա երբ, անդունդի եզրին ենք, չգիտես ինչու բոլորը սկսեցին գոռալ, որ չէ չէ չէ քաղաքականության մեջ բոլորդ գործ ունեք արդեն, եկեք միացեք մեզ , մեր հետ պայքարենք, որ փրկենք ԵՐԿԻՐԸ…պարոնայք, դուք եք ստեղծել համակարգը, դուք եք հասցրել երկիրը այս վիճակին…
ԴՈՒՔ սա ԳԻՏԱԿՑՈՒՄ եք՞, խոսեք այս մասին…..
ու այդ է պատճառը, որ ՈՎ ուզում է դառնալ ինչ որ ազդեցիկ ուժ, գնում կպռշկվում է երիտասարդությանը, ջահելներին, որովհետև նրանք շատ բաներից տեղյակ չեն ու հեշտ է նրանց ճկել, իրենց ուզած հունով տանել, սա պարզապես խորամանկություն է՝ շուստրիություն…..պարոնայք, հասկանում եք՞, ես կհարգեմ այն քաղաքական միավորին, ով կփորձի համագործակցել ու աշխատել միջին տարիքի հետ…
ԵՎ որովհետև, ինչ դրական բան , որ պիտի փոխեն, հիմնականում ու գլխավորապես… որոշակի կայացվածություն արդեն ունեցող այս տարիքի ուսերին է…
Մտածեք….